Йəмен, тəмен татып...

Ҡыҙыҡ ҡына был тормош, яҙ-көҙ əйлəнəһенə ғүмер ҡышҡа əҙерлек менəн үтə кеүек: утынбесəн əҙерлəү, һарай-мунсаны һылау, майын-балын туплау, елəк-емеш йыйыу, көҙөн иттəр һуйып, уларҙы элеп ҡуйыу, миндек бəйлəү, ойоҡ бəйлəү... Ҡышҡылыҡҡа саналарҙы шулай əҙерлəйбеҙ. Барлыҡ ошо мəшəҡəттəр ғүмерҙе биҙəйҙер ҙə, бер туҡтауһыҙ бер төрлө əйлəнгəн ҡуласа һымаҡ тойолһа ла, уның араһында төрлө төҫтəге шатлыҡтар, яратыуҙар, янып-көйөүҙəр бар. Был мəшəҡəттəрҙе үҙ ҡулдарыбыҙ менəн башҡарырға яҙһын, уларҙың йəментəмен татып йəшəүҙəн мəхрүм итмəһен.